ประวัติหลวงปู่

จากการสอบถามจากหลวงตาสำเนา (นาว)ได้ข้อมูลว่า หลวงปู่เป็ล อินฺทสโร ได้บันทึกประวัติของท่านไว้ในหนังสือเล่มหนึ่งซึ่งอยู่ในหีบ เขียนไว้บนผ้าแดง โดยหลวงตา สำเนา(นาว) สุธมฺโม ซึ่งเป็นหลานแท้ๆของหลวงปู่เป็ล อินฺทสโร ได้เก็บรักษาไว้ หลวงปู่เป็ลท่านเป็นคนบ้านตะกุย แต่กำเนิด อยู่คุ้มทางทิศตะวันตกวัด (แขดแล็ค) ตอนนั้นหลวงตานาวท่านเรียนจนจบประถมศึกษาปีที่ ๔ แล้ว อายุ ๑๐ ขวบ หลวงปู่เป็ลท่านยังคงมีร่างกายแข็งแรงดี และหลวงตาท่านยังได้ช่วยชาวบ้านคนอื่นๆขนเอาอิฐมาจากสวนตาปอ เพื่อนำเอามาสร้างโบสถ์หลังเก่าจนแล้วเสร็จ ตอนนั้นประมาณ พ.ศ. ๒๕๐๐ ซึ่งหลวงปู่เป็ล ได้มรณภาพในปีนั้นเอง หลวงปู่ท่านเป็นคนรักเด็ก ชอบแจกขนมให้เด็ก ท่านได้เลี้ยงม้าไว้ ๒ ตัว สีแดงทั้งหมด ตอนเช้าท่านจะให้หลวงตานาเป็นคนเอาม้าไปผูก ก่อนจะไปโรงเรียนเป็นเช่นนี้ทุกๆวัน ส่วนโรงเรียนจะตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกของสระเปียงเซ็มสระโบราณประจำวัด โรงไม้ทั้งหลัง ๑ ชั้น เป็นโรงเรียนที่หลวงปู่ท่านสร้างเอาไว้ ท่านจึงตั้งชื่อ โรงเรียนบ้านตะกุย (ค้าคูณบำรุง) ซึ่ง ตะกุย เป็นชื่อของหมู่บ้าน ส่วน ค้ำคูณ เป็นนามสกุลของหลวงปู่เป็ล บำรุง คือบูรณะ หรือสร้างขึ้น จึงมีความหมายรวมๆว่า โรงเรียนบ้านตะกุยเป็นโรงเรียนที่หลวงปู่เป็ล อินฺทสโร สร้างขึ้น มีตั้งแต่ชั้นประถมศึกษาปีที่๑ – ๔ เท่านั้น โดยไม่มีตำแหน่งครูใหญ่แต่หลวงปู่ท่านเป็นผู้นำดูแลความเรียบร้อยเอง ท่านมีความคิดก้าวไกลที่อยากให้ลูกหลานมีความรู้ มีความเจริญก้าวหน้าในชีวิต จึงสร้างโรงเรียนแห่งนี้ขึ้นมา

ส่วนในสมัยก่อนป่าช้ามีอยู่สองที่คือ ทางทิศใต้ของหมู่บ้าน (ปัจจุบัน) และที่ของโรงเรียนบ้านตะกุย (ค้ำคูณบำรุง) ในปัจจุบัน ซึ่งถ้าผู้ใดมีบ้านติดป่าช้าไหน ก็จะไปทำพิธีป่าช้านั้นๆ

โบสถ์วัดประทุมวัน หลวงปู่ท่าเป็นผู้สร้างขึ้นมาโดยที่เมื่อก่อนหาโบสถ์ในการบวชยากมาก ในสมัยก่อนหลวงปู่ชู บวชเป็นพราหมณ์มิได้บวชเป็นพระ จึงไม่มีอุโบสถ ในสมัยก่อนมีพระอุปัชฌาย์แค่ท่านเดียวในเขตตำบลจารพัต และตำบลตรมไพร คือ หลวงปู่เป็ล อินฺทสโร นั้นเอง ท่านจึงมีเสียงโด่งดังจนถึงทุกวันนี้

หลวงปู่เป็ลสมัยก่อนท่านบวชอยู่ที่เขมร (กัมพูชา) เป็นเวลา ๑๐ พรรษา ก่อนที่จะย้ายถิ่นฐานมาอยู่ที่บ้านตะกุย จนกระทั่งรับตำแหน่งเป็นเจ้าอาวาสวัดประทุมวัน หลวงปู่ท่านบวชตอนอายุประมาณ ๒๐ ปีบริบูรณ์ บวชที่ประเทศกัมพูชา ท่านครองสมณะจนท่านมรณภาพ ในสมัยก่อนวัดปทุมวันมีพระสงฆ์จำวัดอย่างน้อย ๑๕ รูป มากสุด ๓๐ รูป

มรณภาพ

ตอนนั้นท่านไปบวชพระที่วัดจารพัต หลังจากที่ท่านบวชให้เสร็จแล้ว เจ้าภาพจึงนิมนต์หลวงปู่ฉันเพล และผักผ่อน ในเวลาต่อมาไม่นานท่านก็เกิดสลบลงกับพื้น พอญาติโยมมาพยุงก็ปรากฏท่านสิ้นลมแล้ว หลวงปู่แฮม ซึ่งเป็นศิษย์ของหลวงปู่ และเป็นเจ้าอาวาสในสมัยนั้น จึงจัดให้มีการตั้งศพไว้ที่วัดจารพัต

แล้วเหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น คณะที่ศพของหลวงปู่ตั้งบำเพ็ญกุศลอยู่ ก็พลันมีแสงสว่างจ้าไปทั่วศาลา ส่วนม้าก็ส่งเสียงร้องดีใจ ปานว่าได้เห็นเจ้าของของตัวเอง ซึ่งหลวงตานาวบอกว่า “ถ้าหลวงปู่ท่านเป็นอะไรไป ท่านห้ามประกอบพิธีกรรมใดๆทั้งสิ้น เพราะท่านจะออกไปจากร่างสักครู่ ไม่นานท่านจะกลับเข้าร่างคืน” นั้นอาจเป็นสาเหตุว่าท่านกำลังจะเข้าสู่ร่าง อีกไม่นานทางคณะสงฆ์วัดประทุมวัน จึงมาขอศพของหลวงปู่ไปประกอบพิธีที่วัดประทุมวัน โดยมีผู้ใหญ่ไผ่ เป็นผู้นำในการนำศพหลวงปู่กลับวัดประทุมวัน แห่จากวัดจารพัตมาตรงที่บ้านตะกุยเลย ลัดทุ่งนามาเข้าทางหลังของวัดประทุมวันในปัจจุบัน

อิทธิปาฏิหาริย์ ของหลวงปู่เป็ล อินฺทสโร

๑. มีโยมขี่จักรยานมาขอหวย แต่หลวงปู่กลับบอกว่า “ดูที่เบาะจักรยานสิ ก็จะเห็นเอง” แต่ท่านผู้นั้นกลับไม่เชื่อ คิดว่าหลวงปู่พูดไม่จริง เลขอะไรจะไปอยู่แถวเบาะจักรยาน ต่อมามีคนไปดูก็เจอเลขจริงๆ ต่อมาเลขที่ออกกลับตรงกับเลขที่อยู่บนเบาะรถจักรยาน

๒. โยมมาถามเรื่องหวยอีกนั้นแหละ พอไม่ถูกก็เกิดความแค้น เอาปืนมาจะทำร้ายหลวงปู่ พอมายิง ๓ นัดรวดปรากฏว่า ไม่ออกสักนัด หลวงปู่จึงทักขึ้นว่า “ลองยิงขึ้นฟ้าสิหลานเอ้ย เดี๋ยวมันออกเอง” พอยิงขึ้นฟ้า เพียงนัดแรกปืนก็ดังสนั่น โยมท่านนั้นจึงรีบกลับบ้านโดยเร็วโดยไม่รั้งรอ

๓. มีกิจนิมนต์ไปสวดที่ตัวเมือง เจ้าภาพให้คนขี่ม้ามารับหลวงปู่ที่วัด พอสวดเสร็จหลวงตานาวก็ไปรับตามปกติ แต่หลวงปู่บอกว่า “หลานไปที่วัดก่อนเถอะ เดี๋ยวหลวงปู่จะตามไปทีหลัง” โยมที่อยู่ตรงนั้นก็ไม่เชื่อ คิดว่าคนขี่ม้ากับเดิน ยังไงคนขี่ม้าต้องถึงวัดก่อนอย่างแน่นอน จึงขี่ม้าล่วงหน้าไปก่อนพร้อมหลวงตานาว พอถึงวัดปรากฏว่าเห็นหลวงปู่นั่งพักอยู่ที่วัดก่อนแล้วจริง จึงเป็นที่อัศจรรย์ยิ่งนัก

๔. สมัยก่อนทางไปตลาดน้ำจะท่วมตลอดปี เวลาไปตลาดเห็นหลวงตานาวบอกว่า ท่านจะเดินบนน้ำไปตลาดทั้งที่น้ำลึกและไหลเฉี่ยว

๕. เวลาไปบิณฑบาตพอหลวงตานาวขอไปด้วย ท่านจะบอกว่า “อย่าไปเลย มันไกล เดี๋ยวจัดที่ไว้รอพอแล้ว” ท่านจะไปบิณฑบาตที่กรุงเทพ ไปเวลา ๐๖.๐๐ น. - ๐๗.๐๐ น. ท่านก็กลับมาพร้อมกับบาตร ๑ ใบ ถุงหิ้ว ๑ ถุง พอเปิดถุงปรากฏว่าขนมเต็มไปหมด หลวงตานาวบอกว่าท่านไปบิณฑบาตที่กรุงเทพจริงๆ

๖. มีใบฎีกา มาว่า “ห้ามหลวงปู่เป็ล อินฺทสโร ทำของขลัง” ทุกวันใบฎีกาก็ยังคงอยู่

๗. ในสมัยก่อนมีงานในวัด ไม่เคยมีการทะเลาะวิวาทเลย เพราะเกรงใจบารมีของหลวงปู่

๘. มีโจรมาขโมยไก่ แต่เดินออกจากบริเวณวัดไม่ได้ พากันหิ้วไก่เดินวนรอบเล้าไก่จนกระทั้งเช้าตรู่ มีญาติโยมมาทำบุญตักบาตร โจรก็ยังเดินวนรอบเล้าไก่ จนหมดความอดทนจึงวางไก่ลง พลันเห็นทางก็พากันเดินออกไป หลวงปู่บอกว่า “อย่างนี้แหละคนไม่ดี”

คำหลวงปู่เป็ล

๑. ลูกหลานเอ้ย เรามีอะไรอย่าไปอวดเขา มีให้เก็บไว้
๒. ลูกหลานเอ้ย หลวงปู่จะไม่พูดอะไรมาก บอกลูกหลานเพียงว่า “อย่าสน อย่าดื้อ”

+++เหรียญรุ่นนี้ หลวงปู่ดุลย์ วัดบูรพาราม,หลวงปู่ปิ่น วัดบ้านปราสาท,หลวงปู่น็อต กิตติญาโณ วัดประทุมวัน,หลวงปู่บุญมี วัดชัยมงคลมุณีวาส อธิฐานจิตครับ+++

686-2-299xx-x